زیارت امام هشتم(علیه السلام) دل انسان را نورانی میکند

علیرضا قزوه یکی از برجسته ترین شاعر آیینی کشورمان است. دغدغه‏ های این شاعر و ترانه‏ سرای کشورمان در مورد معارف اسلامی و نشر رهنمودهای معصومین(ع) در قالب شعر، فرصت خوبی بود تا درباره شعر آیینی، به ویژه اشعار مربوط به حضرت رضا(ع) با او به گفت و گو بنشینیم.
سالهاست که در فضای شعر و شاعری قلم می‏زنید، از نگاه شما شعر آیینی چه تعریفی دارد؟
شعر آیینی، شجره طیبه ای است که ریشه در حقایق و معارف ناب اسلامی و قرآنی دارد و از چشمه فیاض «غدیر» و «عاشورا» آب می‏خورد. ما شیعیان هر چه داریم از این دو چشمه گهربار است و اگر طبع شاعرانه ای هست به یمن وجود برکات بسیار در کرانه فیض این دو چشمه جوشان است.
از نگاه شما شاعر آیینی کیست و چه ویژگی‏هایی به عنوان شاخصه شعر آیینی قابل توصیف است؟
شاعر آیینی پیرو صادق طریقت و شریعت نبوی است و با اقتداء بر پیامبر خاتم، حضرت رسول اکرم(ص) در مسیر تبلیغ و ترویج ارزش هایی چون: صلح، آزادی، عدالت، تکریم کرامت های انسانی، احیای مکارم اخلاقی، بیدارگری و رستگاری انسان و جهان گام برمی دارد. شاعر آیینی سینه ای به فراخی معنویت دارد و وجود خودش را با معرفت آل الله ممزوج می کند و با توسل به معصومین(ع) کلماتی را با وزن شعر بر زبان جاری می کند. در حقیقت رسالت اصلی چنین شعرایی بیان حقایق و معارف دینی، مبارزه با مظاهر کفر و شرک و نفاق، افشای مظالم و مفاسد حکومت های نامشروع اموی و عباسی، به تصویرکشیدن مظلومیت خاندان رسالت و ذکر مصا یب آنان، مدح و منقبت بزرگان دینی، و در یک کلام «بیدارگری» است.
در میان اشعار آیینی توجه شاعران را به شخصیت و سیره امام رضا(ع) چطور ارزیابی می کنید؟
امام رضا(ع) به عنوان تنها امام معصومی که بارگاه منورشان در ایران قرار دارد، مورد توجه همه ما هستند و شاعران آیینی نیز در متن توجه به آن حضرت از هر فرصتی برای تبیین دیدگاه ها و مشی ایشان بهره می برند و ما شاهد آثار خوب و ماندگاری در رثای امام هشتم(ع) هستیم.
به نظر شما شاعران تا چه حد می توانند در ترویج فرهنگ رضوی تاثیر گذار باشند؟
شاعران چشم بینای جامعه هستند و قطعا می توانند با تأسی به کلام معصومین مهمترین رهنمودهای آنها را به زبان شعر مطرح کنند. به همین دلیل شاعرای آیینی سهم عمده ای در ترویج فرهنگ ارزشمند رضوی دارند و ما می بینیم که هر سال در ایام میلاد و یا شهادت آن امام همام آثار بسیار غنی و فاخری زینت بخش فضای شعر کشور می شود و این همه به یمن تعالیم بلند حضرت محقق شده است.
در میان اشعار شما شعر زیبایی درباره امام رضا(ع) به چشم می خورد که از زبان زائری سروده اید که از مسیر نیشابور به مشهد آمده است، در مورد حال و هوای آن توضیح می دهید؟
بله حتما، مضمون این شعر با جمله برگشته ام امشب به خود از راه نشابور، شیرین دلکم یک دو دهن شوربخوان، شور.
حکایت زائری است که با پای دل به زیارت حضرت می آید و البته این زیارت ویژه را با گذشتن از نیشابور آغاز می‏کند و شور خاصی بر دل دارد همانطور که همه ما برای ورود به مشهدالرضا(ع) از این شهر عبور می‏کنیم. در جایی اشاره داشته ام به این که ای سورة اعراف من، ای قبلة هشـتم، در ظلمت من پنجـرهای بـاز کن از نـور... امام رضا(ع) به قبله هفتم شهرت دارند و زیارت ایشان جایگاه ویژه ای دارد.
بنابراین زیارت حضرت از راه های دور و نزدیک دل انسان را نورانی و با صفا می کند. این شعر را در حال و هوای شب میلاد امام رضا(ع) گفته ام و همیشه آن را در ذهنم مرور می کنم.
در این حال و هوایی که فرصت زیارت امام رضا(ع) از راه دور برای شما حاصل شده است از ایشان چه می خواهید؟
نمی دانم... خیلی غافلگیر شدم. اما همین قدر می گویم که هر چه داریم بعد از خدا از ایشان است حتی همین فرصت زیارتی که از راه دور برایم حاصل شده قطعا به عنایت حضرت بوده است.
و حرف آخرتان...
ای طوس تو میقات همه چلّه نشینان
آبی تری از نور
درخشان تری از طور
دست ما را بگیر که دنیا سخت دل آزار است

منبع: نشریه حرم