بسم الله الرحمن الرحیم

حسن بن محمد بن جمهور گوید:

پدرم که از ملازمان مخصوص امام رضا علیه السلام بود به من گفت:

هنگامی که آن حضرت را از مدینه به نزد مأمون در خراسان می بردند من نیز در خدمت آن بزرگوار بودم.

مأمون در آنجا مجلسی تشکیل داده، امام رضا علیه السلام و جماعتی از اهل فلاسفه و طبیبان معروف مانند یوحنا بن ماسویه، جبرائیل بن بختیشوع، صالح بن بهلمه هندی و دیگران از بزرگان علم و دانش و صاحبان بحث و اهل نظر را گرد هم در آورده بود؛ در آن مجلس سخن از طب و آنچه که سلامتی بدن به آن نیازمند است به میان آمد، که این بحثها مأمون و حاضرین در جلسه را به خود مشغول داشته بود که خداوند چگونه این جسد را ترکیب داده و اشیاء مختلف و ضد هم از طبائع چهارگانه را در آن جمع نموده است، و همچنین درباره نفع و ضرر غذاها و علتهای آن بحث می کردند و امام علیه السلام ساکت بود و چیزی نمی فرمود.

مأمون به آن حضرت عرض کرد: ای ابوالحسن! نظر شما درباره ی بحث امروز و آنچه که در جلسه گذشت، چیست؟

حضرت علیه السلام فرمودند:

من نیز چیزهائی دربار ی علم طب دارم که شخصاً تجربه کرده ام و صحت آن را به مرور زمان امتحان نموده ام و از گذشتگان بدست آورده ام که جهل هیچ انسانی نسبت به آن مورد قبول نبوده و عذرش در ترک آن پذیرفتنی نیست و من آن را برای شما جمع آوری می کنم تا در مورد نیاز، از آنها استفاده کنی.

مأمون بعد از آن جلسه به ناچار به بلخ رفت و از آنجا برای امام رضا علیه السلام نامه ای نوشت و از آن حضرت خواست آنچه را که فرموده بود از خوردن، آشامیدن، ادویه جات، فصد کردن، حجامت نمودن، مسواک زدن، حمام کردن، نوره کشیدن و ... را بنویسد تا بدان عمل نماید. ...

طب الرضا علیه السلام ص 14